Ekki guðsbesta barn

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Þá kom til Jesú fræðimaður einn. Hann hafði hlýtt á orðaskipti þeirra og fann að Jesús hafði svarað þeim vel. Hann spurði: „Hvert er æðst allra boðorða?“
Jesús svaraði: „Æðst er þetta: Heyr, Ísrael! Drottinn, Guð vor, hann einn er Drottinn. Og þú skalt elska Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni, öllum huga þínum og öllum mætti þínum. Annað er þetta: Þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig. Ekkert boðorð annað er þessum meira.“
Fræðimaðurinn sagði þá við Jesú: „Rétt er það, meistari, satt sagðir þú. Einn er Guð og enginn er Guð annar en hann. Og að elska hann af öllu hjarta, öllum skilningi og öllum mætti og elska náungann eins og sjálfan sig, það er öllum brennifórnum og sláturfórnum meira.“
Jesús sá að hann svaraði viturlega og sagði við hann: „Þú ert ekki fjarri Guðs ríki.“
Og enginn þorði framar að spyrja hann.

Markúsarguðspjall 12. 28-34

Á langri ævi hafði hún reynt að vera góð við menn og málleysingja en þó hafði hún ekki alltaf verið svo sem guðsbesta barn. Henni hafði jú stundum skrikað fótur þegar mest lá við. Ekki hafði hún verið þaulsætin á kirkjubekkjunum en fannst sem hún gæti vel verið vinkona meistarans frá Nasaret án þess enda botnaði hún sjaldnast í því sem fór þar fram. Faðirvorið fór hún með sjálfri sér kvölds og morgna eftir að hún hafði fengið sér kaffi og rettu. Í mjúkri rökkurkyrrðinni heyrði hún oft lágróma og milda rödd segja að hún væri nú ekki fjarri guðsríkinu.