Er búið að drepa hinn miskunnsama?

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Og Jesús sneri sér að lærisveinum sínum og sagði einslega við þá: „Sæl eru þau augu sem sjá það sem þér sjáið. Því að ég segi yður: Margir spámenn og konungar vildu sjá það sem þér sjáið en sáu það ekki og heyra það sem þér heyrið en heyrðu það ekki.“

Lögvitringur nokkur sté fram, vildi freista Jesú og mælti: „Meistari, hvað á ég að gera til þess að öðlast eilíft líf?“
Jesús sagði við hann: „Hvað er ritað í lögmálinu? Hvernig lest þú?“
Hann svaraði: „Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni, öllum mætti þínum og öllum huga þínum og náunga þinn eins og sjálfan þig.“
Jesús sagði við hann: „Þú svaraðir rétt. Ger þú þetta og þú munt lifa.“
En lögvitringurinn vildi réttlæta sjálfan sig og sagði við Jesú: „Hver er þá náungi minn?“
Því svaraði Jesús svo: „Maður nokkur fór frá Jerúsalem ofan til Jeríkó og féll í hendur ræningjum. Þeir flettu hann klæðum og börðu hann, hurfu brott síðan og létu hann eftir dauðvona. Svo vildi til að prestur nokkur fór ofan sama veg og sá manninn en sveigði fram hjá. Eins kom og Levíti þar að, sá hann og sveigði fram hjá. En Samverji nokkur, er var á ferð, kom að honum og er hann sá hann kenndi hann í brjósti um hann, gekk til hans, batt um sár hans og hellti í þau viðsmjöri og víni. Og hann setti hann á sinn eigin eyk, flutti hann til gistihúss og lét sér annt um hann. Daginn eftir tók hann upp tvo denara, fékk gestgjafanum og mælti: Lát þér annt um hann og það sem þú kostar meira til skal ég borga þér þegar ég kem aftur.
Hver þessara þriggja sýnist þér hafa reynst náungi þeim manni sem féll í hendur ræningjum?“
Hann mælti: „Sá sem miskunnarverkið gerði á honum.“
Jesús sagði þá við hann: „Far þú og ger hið sama.“

Lúkasarguðspjall 10.23-37

Hann lagði snjallsímann frá sér og stundi og tautaði með sér að sennilega væri búið að drepa miskunnsama Samverjann. Hann sæi ekki betur í öllum þeim fréttum sem hellt væri yfir fólk úr helstu heimsmiðlunum. Engin miskunn. Sturlaðir valdsherrar færu með eldi og brennisteini og þyrmdu engu. Tættu fólk í sundur með sprengjum í nafni réttlætis andskotans. Ungt fólk væri rekið miskunnarlaust fram á vígvelli heimsins. Þar sem hann sat makindalega í stólnum heyrði hann rödd segja: „Far þú og ger hið sama.“ Hann hrökk við. „Sama?“ Svo áttaði hann sig. Gera miskunnarverk. Hann hugsaði málið og fór á Feisbók.