…horfði á himininn í augum meistarans…

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Þegar Jesús var að leggja af stað kom maður hlaupandi, féll á kné fyrir honum og spurði hann: „Góði meistari, hvað á ég að gera til þess að öðlast eilíft líf?“
Jesús sagði við hann: „Hví kallar þú mig góðan? Enginn er góður nema Guð einn. Þú kannt boðorðin: Þú skalt ekki morð fremja, þú skalt ekki drýgja hór, þú skalt ekki stela, þú skalt ekki bera ljúgvitni, þú skalt ekki pretta, heiðra föður þinn og móður.“
Hinn svaraði honum: „Meistari, alls þessa hef ég gætt frá æsku.“
Jesús horfði á hann með ástúð og sagði við hann: „Eins er þér vant. Far þú, sel allt sem þú átt og gef fátækum og munt þú fjársjóð eiga á himni. Kom síðan og fylg mér.“ En hann varð dapur í bragði við þessi orð og fór burt hryggur enda átti hann miklar eignir.
Þá leit Jesús í kring og sagði við lærisveina sína: „Hve torvelt verður þeim sem auðinn hafa að ganga inn í Guðs ríki.“
Lærisveinunum brá mjög við orð Jesú en hann sagði aftur við þá: „Börn, hve torvelt er að komast inn í Guðs ríki. Auðveldara er úlfalda að fara gegnum nálarauga en auðmanni að komast inn í Guðs ríki.“
En þeir urðu steini lostnir og sögðu sín á milli: „Hver getur þá orðið hólpinn?“
Jesús horfði á þá og sagði: „Menn hafa engin ráð til þessa en Guði er ekkert um megn.“

Markúsarguðspjall 10.17-27

Fólk sagði að allt sem snerti yrði að gulli. Hann var kallaður Mídas af vinum sínum. Heiðarlegur, harður en sanngjarn. Virti allar reglur. Já, og synti á hverjum morgni. En nú vildi hann styrkja stöðu sína í lífi og starfi. Eilíft líf var keppikeflið. Hvar gat hann fengið það? Þegar meistarinn frá Nasaret verður á vegi hans gefst gráupplagt tækifæri til samninga. Meistarinn segir blíðlega við hann að það vanti eitt upp á hjá honum. „Nú? Hvað? Selja fyrirtækin? Líka þyrluna! Gefa fátækum auðinn? Nei, aldrei.“ Hann horfði á himininn í augum meistarans en gekk síðan þungstígur inn í kauphöllina.