Himnesk húsmóðir

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Um þessar mundir bar enn svo við að mikill mannfjöldi var saman kominn og hafði ekkert til matar. Jesús kallar þá til sín lærisveinana og segir við þá: „Ég kenni í brjósti um mannfjöldann. Menn hafa nú verið hjá mér þrjá daga og hafa ekkert til matar. Láti ég þá fara fastandi heim til sín örmagnast þeir á leiðinni en sumir þeirra eru langt að.“

Þá svöruðu lærisveinarnir: „Hvar er hægt að fá brauð til að metta þetta fólk hér í óbyggðum?“

Hann spurði þá: „Hve mörg brauð hafið þið?“

Þeir sögðu: „Sjö.“

Þá bauð Jesús fólkinu að setjast á jörðina, tók brauðin sjö, gerði þakkir og braut þau og gaf lærisveinum sínum að þeir bæru þau fram. En þeir báru þau fram fyrir fólkið. Þeir höfðu og fáeina smáfiska. Hann bað Guð að blessa þá og bauð að einnig þeir skyldu bornir fram. Menn neyttu og urðu mettir. Síðan tóku lærisveinarnir saman leifarnar, sjö körfur. En þar voru um fjögur þúsund manns. Síðan lét hann fólkið fara.

Markúsarguðspjall 8. 1-9

Jesús sem húsmóðir, það var sú hugsun sem skaust til hennar um morguninn. Húsmóðir af gamla skólanum, ekki sú sem pantar pizzu á línuna heldur eitthvað saðsamara. Brauð og fisk. Þessi húsmóðurhugsun meistarans heillaði hana. Auðvitað vildi hann ekki láta fólkið fara frá sér eftir að hafa fylgt honum hvert fótmál og hlustað á hann. Nei, húsmóðurleg augu hans sáu að fólkið var úrvinda og með gaulandi garnir. Hann fann til með fólkinu. Nú var úr vöndu að ráða. Fáeinir fiskar og fimm brauð dugðu skammt. En þá tók kærleikshjarta hinnar himnesku húsmóður kipp og eldhúslið andans bretti upp ermar.