Kross kyssir himin…

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin.

Næsta dag hugðist Jesús fara til Galíleu. Hann hitti þá Filippus og sagði við hann: „Fylg þú mér!“ Filippus var frá Betsaídu, sömu borg og Andrés og Pétur. Filippus fann Natanael og sagði við hann: „Við höfum fundið þann sem Móse skrifar um í lögmálinu og einnig spámennirnir, Jesú frá Nasaret, son Jósefs.“
Natanael sagði: „Getur nokkuð gott komið frá Nasaret?“
Filippus svaraði: „Kom þú og sjá.“
Jesús sá Natanael koma til sín og sagði við hann: „Hér er sannur Ísraelíti sem engin svik eru í.“ Natanael spyr: „Hvaðan þekkir þú mig?“
Jesús svarar: „Ég sá þig undir fíkjutrénu áður en Filippus kallaði á þig.“
Þá segir Natanael: „Rabbí, þú ert sonur Guðs, þú ert konungur Ísraels.“
Jesús spyr hann: „Trúir þú af því að ég sagði við þig: Ég sá þig undir fíkjutrénu? Þú munt sjá það sem þessu er meira.“ Og hann segir við hann: „Sannlega, sannlega segi ég yður: Þér munuð sjá himininn opinn og engla Guðs stíga upp og stíga niður yfir Mannssoninn.“

Jóhannesarguðspjall 1.43-51

Við. Ég og hann. Þú og hann. Magnaður tími fór í hönd. Kross kyssir himin. Héldum að það yrði sælan ein en leiðin reyndist sárgrýtt á köflum. Meistarinn frá Nasaret segir mér og þér mildilega að fylgja sér. Auðvitað. Og ég bið þig um að koma og sjá hann. Núna. Fann að þarna var meira á ferð en eitthvað hversdagslegt. Það var grunnur að nýju lífi. Við sögðum: „Þú ert Guð.“ Hann sagði okkur fagnaðarerindið sem við höfðum beðið eftir: Himinninn opinn og englar Guðs umfaðma Mannssoninn. Síðan höfum við horft í djúp himins og jarðar. Fundið læknandi hönd þína.