Sagan eilífa

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

En það bar til um þessar mundir að boð kom frá Ágústusi keisara, að skrásetja skyldi alla heimsbyggðina. Þetta var fyrsta skrásetningin og var gerð þá er Kýreníus var landstjóri á Sýrlandi. Fóru þá allir til að láta skrásetja sig, hver til sinnar borgar.
Þá fór og Jósef úr Galíleu frá borginni Nasaret upp til Júdeu, til borgar Davíðs, sem heitir Betlehem, en hann var af ætt og kyni Davíðs, að láta skrásetja sig ásamt Maríu heitkonu sinni sem var þunguð. En meðan þau voru þar kom sá tími er hún skyldi verða léttari. Fæddi hún þá son sinn frumgetinn, vafði hann reifum og lagði hann í jötu af því að eigi var rúm fyrir þau í gistihúsi.

En í sömu byggð voru hirðar úti í haga og gættu um nóttina hjarðar sinnar. Og engill Drottins stóð hjá þeim og dýrð Drottins ljómaði kringum þá. Þeir urðu mjög hræddir en engillinn sagði við þá: „Verið óhræddir, því, sjá, ég boða yður mikinn fögnuð sem veitast mun öllum lýðnum: Yður er í dag frelsari fæddur, sem er Kristur Drottinn, í borg Davíðs. Og hafið þetta til marks: Þér munuð finna ungbarn reifað og liggjandi í jötu.“
Og í sömu svipan var með englinum fjöldi himneskra hersveita sem lofuðu Guð og sögðu:
Dýrð sé Guði í upphæðum
og friður á jörðu og velþóknun Guðs yfir mönnum.

Lúkasarguðspjall 2.1-14

Guð birtist í frásögum sem færa okkur ákveðinn söguþráð. Við förum höndum um þennan söguþráð, virðum hann fyrir okkur og fléttum honum jafnvel inn í líf okkar. Stundum hefur þessi söguþráður verið undinn upp í dularfullar kenningar sem eru óskiljanlegar hversdagslegu fólki. Kyrr mynd jólanna blasir við okkur: saga eilífðarinnar andspænis manninum. Söguþráður sem heimsvölundurinn mikli spinnur og við leggjum til okkar þræði. Einn þráður er sterkastur og fegurð hans dregur augað til sín. Þú þekkir hann og kannski hefurðu gripið einhvern tímann til hans á lífsleiðinni bæði meðvitað og ómeðvitað. Þráðurinn er þarna og rennur ekki úr greip þinni.