Til eilífðar við lífslok

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Allt sem faðirinn gefur mér mun koma til mín og þann sem til mín kemur mun ég alls eigi brott reka. Ég er stiginn niður af himni, ekki til að gera vilja minn heldur vilja þess er sendi mig. En sá er vilji þess sem sendi mig að ég glati engu af öllu því sem hann hefur gefið mér heldur reisi það upp á efsta degi. Því sá er vilji föður míns að hver sem sér soninn og trúir á hann hafi eilíft líf og ég mun reisa hann upp á efsta degi.“

Jóhannesarguðspjall 6.37-40

Hún horfði í efafull augu hans og sagðist skilja þessi orð meistarans frá Nasaret svo að eilífðin væri þeim gefin. Það birti ögn yfir uggandi augum nútímamannsins og úr þeim mátti lesa spurningu um hvað ef meistarinn næði ekki að halda utan um hjörðina og glataði einhverjum úr henni? Margt hefði nú glatast milli húsa, skolaðist þá ekki upprisan út? Hún svaraði því svo að enginn axlaði traust á öðrum fyrir aðra ekki frekar en elsku. Meistarinn frá Nasaret stæði við sitt og lyfti honum, nútímasnjallmenninu, til eilífðar við lífslok. Það væri upprisan og án hennar væri engin kristin trú.