…til lífsins úr dauðans grimmu greipum

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Skömmu síðar bar svo við að Jesús hélt til borgar sem heitir Nain og lærisveinar hans fóru með honum og mikill mannfjöldi. Þegar hann nálgaðist borgarhliðið þá var verið að bera út látinn mann, einkason móður sinnar sem var ekkja, og mikill fjöldi úr borginni var með henni. Og er Drottinn sá hana kenndi hann í brjósti um hana og sagði við hana: „Grát þú eigi!“ Og hann gekk að og snart líkbörurnar en þeir sem báru námu staðar. Þá sagði hann: „Ungi maður, ég segi þér, rís þú upp!“ Hinn látni settist þá upp og tók að mæla og Jesús gaf hann móður hans.
En ótti greip alla og þeir vegsömuðu Guð og sögðu: „Spámaður mikill er risinn upp meðal okkar,“ og „Guð hefur vitjað lýðs síns.“
Og þessi fregn um Jesú barst út um alla Júdeu og allt nágrennið.

Lúkasarguðspjall 7.11-17

Hún grét þegar hann var borinn út úr húsinu. Einkasonurinn dáinn. Þarna stóð hún móðirin umkomulaus og bjargarvana. Enginn gat huggað hana. Vinir, ættingjar og nágrannar voru komnir til að styðja við bakið á henni. En hún grét. Það sem henni var hjartfólgnast var farið. Meistarinn frá Nasaret kom með lífið í augum sínum og höndum til nafnlausu ekkjunnar í borginni Nain. Hjarta meistarans flóði af kærleika og hann kenndi í brjósti um hana. Meistarinn sótti unga manninn aftur til lífsins úr dauðans grimmu greipum – gaf hann aftur til móður sinnar. Færði okkur fagnaðarerindið um sigur lífs yfir dauða, upprisuna.