VIP-fólkið

Guðspjallið lesið og síðan hundrað orða hugleiðingin

Jesús sagði við hann: „Maður nokkur gerði mikla kvöldmáltíð og bauð mörgum. Er stundin kom að veislan skyldi vera sendi hann þjón sinn að segja þeim er boðnir voru: Komið, nú er allt tilbúið. En þeir tóku allir að afsaka sig einum munni. Hinn fyrsti sagði við hann: Ég hef keypt akur og verð að fara og líta á hann. Ég bið þig, haf mig afsakaðan. Annar sagði: Ég hef keypt fimm tvenndir akneyta og er á förum að reyna þau. Ég bið þig, haf mig afsakaðan. Og enn annar sagði: Konu hef ég eignast, ekki get ég komið.
Þjónninn kom og tjáði herra sínum þetta. Þá reiddist húsbóndinn og sagði við þjón sinn: Far þú fljótt út á stræti og götur borgarinnar og leið inn hingað fátæka, örkumla, blinda og halta. Og þjónninn sagði: Herra, það er gert sem þú bauðst og enn er rúm. Þá sagði húsbóndinn við þjóninn: Far þú út um stíga og vegi og þrýstu á menn að koma inn svo að hús mitt fyllist. Því ég segi ykkur að enginn þeirra sem fyrst voru boðnir mun smakka kvöldmáltíð mína.“

Lúkasarguðspjall 14. 15-24

Stundum sjáum við ekki fram úr hversdagslegu vafstri okkar og erum á eilífum hlaupum, úr einum stað í annan. Vinnan, fjölskyldan, ræktin, vinir og vinkonur eiga hug okkar. Já, svo netheimar, tölvan, síminn… Allt þetta teljum við upp þegar boðskortið frá Guði kemur óvænt til okkar: „Komið, nú er allt tilbúið.“ En við erum kurteis. Biðjumst afsökunar á önnum okkar og tímaþröng í heimi Guðs. Gestgjafanum gremst þetta og hann skipar þjóni sínum að leiða í veislusalinn fátæka, örkumla, blinda og halta. Við viljum síst vera í þeim hópi. Veisludyrum er lokað á okkur, VIP-fólkið. Spurning um að kæra það.