Í síðasta mánuði voru sex prestar ráðnir til starfa á vegum þjóðkirkjunnar. Allt hæfileikaríkt fólk og dugandi og því óskað velfarnaðar í starfi.
Þegar prestsstörf eru auglýst samkvæmt starfsreglum kirkjuþings skulu nokkur atriði koma fram og þau nefnd í auglýsingu svo umsækjendum sé ljóst hvernig staðið verði að málum. Eitt þeirra er: „Að nöfn umsækjenda verði birt á opnum vef Þjóðkirkjunnar að liðnum umsóknarfresti, hafi ekki verið óskað nafnleyndar.“
Nú hefur brugðið svo við að ekki er hirt um að birta nöfn þeirra er sækja um sem og geta þess hve margir sækja um með nafnleynd. Augljóst er að þetta er skýlaust brot á starfsreglum kirkjunnar og mikilvægt að laga það sem fyrst. Svo lengi sem kirkjuþing hefur ekki breytt reglunum þá gilda þær og enginn getur tekið sér það vald að líta fram hjá þeim. Síðast var greint frá nöfnum umsækjanda um störf í tveimur prestaköllum á höfuðborgarsvæðinu um miðjan febrúar.
Margir í kirkjunni vilja fylgjast með hverjir sækja um störf, guðfræðingar og prestar. Það er í sjálfu sér ákveðið gagnsæi og sýnir líka að kirkjan býr að góðum mannafla. Aðrir telja að þetta komi ekki öðrum við og er það sjónarhorn út af fyrir sig. Reglunar standa hins vegar uns þeim er breytt. Þjóðkirkjan verður auðvitað að fara að þeim starfsreglum sem kirkjuþing setur og um það efast vonandi enginn. Sá sem er trúr í því smæsta er einnig trúr í miklu… o.s.frv. (Lk 16.10).
Sem sé: Upp á borðið með það hverjir sækja um störf (fyrir utan þau sem óska nafnleyndar). Já, vel á minnst. Óskar sem stundum hefur í spaugi haft ættarnafnið Nafnleyndar, var víst fyrir nokkru eini umsækjandinn um stöðu nokkra sem þurfti að stíga fram í eigin nafni þar sem hann hreppti stöðuna. En hin sem sóttu um án nafnleyndar voru aldrei nefnd á nafn. Svona er nú margt skrítið og skemmtilegt. Eða þannig.
Í síðasta mánuði voru sex prestar ráðnir til starfa á vegum þjóðkirkjunnar. Allt hæfileikaríkt fólk og dugandi og því óskað velfarnaðar í starfi.
Þegar prestsstörf eru auglýst samkvæmt starfsreglum kirkjuþings skulu nokkur atriði koma fram og þau nefnd í auglýsingu svo umsækjendum sé ljóst hvernig staðið verði að málum. Eitt þeirra er: „Að nöfn umsækjenda verði birt á opnum vef Þjóðkirkjunnar að liðnum umsóknarfresti, hafi ekki verið óskað nafnleyndar.“
Nú hefur brugðið svo við að ekki er hirt um að birta nöfn þeirra er sækja um sem og geta þess hve margir sækja um með nafnleynd. Augljóst er að þetta er skýlaust brot á starfsreglum kirkjunnar og mikilvægt að laga það sem fyrst. Svo lengi sem kirkjuþing hefur ekki breytt reglunum þá gilda þær og enginn getur tekið sér það vald að líta fram hjá þeim. Síðast var greint frá nöfnum umsækjanda um störf í tveimur prestaköllum á höfuðborgarsvæðinu um miðjan febrúar.
Margir í kirkjunni vilja fylgjast með hverjir sækja um störf, guðfræðingar og prestar. Það er í sjálfu sér ákveðið gagnsæi og sýnir líka að kirkjan býr að góðum mannafla. Aðrir telja að þetta komi ekki öðrum við og er það sjónarhorn út af fyrir sig. Reglunar standa hins vegar uns þeim er breytt. Þjóðkirkjan verður auðvitað að fara að þeim starfsreglum sem kirkjuþing setur og um það efast vonandi enginn. Sá sem er trúr í því smæsta er einnig trúr í miklu… o.s.frv. (Lk 16.10).
Sem sé: Upp á borðið með það hverjir sækja um störf (fyrir utan þau sem óska nafnleyndar). Já, vel á minnst. Óskar sem stundum hefur í spaugi haft ættarnafnið Nafnleyndar, var víst fyrir nokkru eini umsækjandinn um stöðu nokkra sem þurfti að stíga fram í eigin nafni þar sem hann hreppti stöðuna. En hin sem sóttu um án nafnleyndar voru aldrei nefnd á nafn. Svona er nú margt skrítið og skemmtilegt. Eða þannig.
