Harpa Árnadóttir er ljóðræn listakona og nú stendur yfir sýning á nokkrum verka hennar á Torginu í Neskirkju. Verk hennar njóta sín einkar vel í rúmgóðu og björtu sýningarsalnum. Ólíkt mörgum öðrum listaverkum verður listneytandinn að gefa sér góðan tíma til að skoða verkin og ef hann gerir það ekki hefur hann í raun og veru ekki séð þau.
Þau verk sem Harpa sýnir á Torginu eru ekki mörg og sú tilhögun kann að vera með ráðum gerð. Hvert verk þarf sinn tíma eins og áður sagði og það eru meiri líkindi á því að gestir eyði meiri tíma í hvert verk en ella séu þau færri.
Yfirborð verkanna, sem kann að þykja fábrotið í fyrstu, býr yfir djúpum heimi og dulúðgum þar sem margt er á seyði þegar listneytandinn hefur gefið sig verkinu á vald. Flöturinn er nefnilega sjaldnast flatur heldur minnir oft á dulræðar öldur og kynjaskóg þegar vel er að gáð. Samspil verksins og þess sem á það horfir er lykilatriði og í því ferli er hugsun listamannsins meðal annars fólgin – eða samtal hans við þann er horfir. Hvert verk er í eðli sínu tilverulegt ferðalag á hvort heldur kunnar slóðir eða ókunnar.
Verk Hörpu eru þess eðlis að til þess að þau njóti sanngirni verður að nema staðar við þau drjúga stund. Málverk Hörpu er oft nánast einlit en þó að svo sé sagt þá verður að hafa í huga að litur er meira en litur. Þó að verk virðist vera einlitt þá dansa margvíslegir litatónir hins ráðanda litar eftir því sem verkinu er gefinn meiri tími. Málverk listakonunnar eru oftast á mærum hins hlutlæga og óhlutlæga verks – eða kannski birtist í því hið hreina konkreta form, þar sem litur eða lína ráða för ásamt fletinum.
Þau nöfn sem eru á listaverkum Hörpu hafa skírskotun sem auga sýningargests grípur og leitast við að tengja við verkið með sínum hætti. Blómstur heitir eitt verkið, og annað Sól á firðinum. Þá er biblíulegt verk með heitinu Og alla vegu mína gjörþekkir þú og vísar listakonan til Davíðssálms 139.3, Mig mun ekkert bresta er heiti sótt í frægasta sálm Davíðs konungs, 23.1.
Verkið „Og alla vegu mína gjörþekkir þú“, hreyfir sennilega við hverjum þeim er skoðar það og lifir sig inn í það. Kólgumikið verk þar sem allar sviptingar sálarlífsins og hins veraldlega fara sem stormur um flötinn. En þar eru líka kyrrir punktar. Mildir. Eða þetta fræga sem heitir skin og skúrir í lífi manns. Trúarstefið er heitt í því verki og í huga þess er það skoðar gengur fram öll litadýrð lífsins með brosi sínu og tárum. Eða lífið sjálft sem er í hendi almættisins. Í skjóli.
Heiti sýningarinnar á íslensku er Nú það er og aldrei meir (e. Now its is and never more) og vísar til þess að hvert augnablik í ævi mannsins er líkast neista er hrökkur af hófi þegar manneskjan þeysir út fagra vorveröld án þess að vita hvað bíður hennar. Tíminn er vissulega bæði bandamaður og óvinur á lífsgöngunni. Hann tekur og gefur. Hvað um það. Listakonan horfir um öxl til liðinna stunda þar sem faðir hennar, afi og amma, ófu sinn tíma inn í hennar lífsvef. Svo er reyndar um öll þau er standa okkur nær í andránni. Þetta eru fallegar minningar og þeim vel til skila haldið á sýningunni meðal annars í nokkrum minni verkum sem sækja innblástur sinn í krosssaum á hör frá föðurömmu listakonunnar.
Sýningin er tileinkuð föður listakonunnar, sr. Árna Bergi Sigurbjörnssyni (1941-2005), afa hennar, sr. Sigurbirni Einarssyni (1911-2008) og ömmu, Magneu Þorkelsdóttur (1911-2006).
Kirkjublaðið.is hvetur öll þau sem unna list, tímanum og minningunni, að sækja þessa sýningu og hafa ekki hratt á hæli heldur gefa sér tíma, og af því verður enginn svikinn.
Þess má og geta að listmálarinn Harpa er líka ljóðskáld. Í fyrra kom út ljóðabók hennar Skuggafall og leiðir til ljóssins. Kirkjblaðið.is fjallaði um bókina hér.
Listakonan
Harpa Árnadóttir (1965) er fædd á Bíldudal en ólst upp í Ólafsvík á Snæfellsnesi. Harpa sneri sér að myndlist eftir að hafa lokið BA-gráðu í sögu og bókmenntum við Háskóla Íslands. Hún nam við Myndlista- og Handíðaskólann og lagði síðan stund á framhaldsnám við Konsthögskolan Valand í Gautaborg. Verk Hörpu hafa verið keypt og sýnd af söfnum víða í Evrópu og þau birtust á fyrsta tvíæringnum í Gautaborg, á Momentum, sjötta norræna tvíæringnum í samtímalist í Moss í Noregi. Árið 1995 vann hún virtu teiknikeppnina Unga tecknare sem National Museum í Stokkhólmi efndi til fyrir unga myndlistarmenn. Þær teikningar eru nú í eigu Moderna Museet í Stokkhólmi. Vatnslitaverk hennar hafa unnið til Col Art vatnslitaverðlaunanna hjá Nordiska Akvarellsalskapet. Málverk hennar hafa verið tilnefnd til forvals í Carnegie Art Award. Nýleg einkasýning Hörpu er Skuggafall – Leiðin til ljóssins í Listval Gallerí vorið 2024 og Surface of memory í Nordatlantens Brygge í Kaupmannahöfn, 2022-23. Harpa býr og starfar á Bíldudal.
Nokkrar myndanna á sýningunn:
Sól á firðinum – Arnarfjörður. 200 x 200 cm
Og alla vegu mína gjörþekkir þú, vatnslitur á striga, 120 x 130 cm
Vatnið, olía á striga, 130 x 130 cm
Harpa Árnadóttir er ljóðræn listakona og nú stendur yfir sýning á nokkrum verka hennar á Torginu í Neskirkju. Verk hennar njóta sín einkar vel í rúmgóðu og björtu sýningarsalnum. Ólíkt mörgum öðrum listaverkum verður listneytandinn að gefa sér góðan tíma til að skoða verkin og ef hann gerir það ekki hefur hann í raun og veru ekki séð þau.
Þau verk sem Harpa sýnir á Torginu eru ekki mörg og sú tilhögun kann að vera með ráðum gerð. Hvert verk þarf sinn tíma eins og áður sagði og það eru meiri líkindi á því að gestir eyði meiri tíma í hvert verk en ella séu þau færri.
Yfirborð verkanna, sem kann að þykja fábrotið í fyrstu, býr yfir djúpum heimi og dulúðgum þar sem margt er á seyði þegar listneytandinn hefur gefið sig verkinu á vald. Flöturinn er nefnilega sjaldnast flatur heldur minnir oft á dulræðar öldur og kynjaskóg þegar vel er að gáð. Samspil verksins og þess sem á það horfir er lykilatriði og í því ferli er hugsun listamannsins meðal annars fólgin – eða samtal hans við þann er horfir. Hvert verk er í eðli sínu tilverulegt ferðalag á hvort heldur kunnar slóðir eða ókunnar.
Verk Hörpu eru þess eðlis að til þess að þau njóti sanngirni verður að nema staðar við þau drjúga stund. Málverk Hörpu er oft nánast einlit en þó að svo sé sagt þá verður að hafa í huga að litur er meira en litur. Þó að verk virðist vera einlitt þá dansa margvíslegir litatónir hins ráðanda litar eftir því sem verkinu er gefinn meiri tími. Málverk listakonunnar eru oftast á mærum hins hlutlæga og óhlutlæga verks – eða kannski birtist í því hið hreina konkreta form, þar sem litur eða lína ráða för ásamt fletinum.
Þau nöfn sem eru á listaverkum Hörpu hafa skírskotun sem auga sýningargests grípur og leitast við að tengja við verkið með sínum hætti. Blómstur heitir eitt verkið, og annað Sól á firðinum. Þá er biblíulegt verk með heitinu Og alla vegu mína gjörþekkir þú og vísar listakonan til Davíðssálms 139.3, Mig mun ekkert bresta er heiti sótt í frægasta sálm Davíðs konungs, 23.1.
Verkið „Og alla vegu mína gjörþekkir þú“, hreyfir sennilega við hverjum þeim er skoðar það og lifir sig inn í það. Kólgumikið verk þar sem allar sviptingar sálarlífsins og hins veraldlega fara sem stormur um flötinn. En þar eru líka kyrrir punktar. Mildir. Eða þetta fræga sem heitir skin og skúrir í lífi manns. Trúarstefið er heitt í því verki og í huga þess er það skoðar gengur fram öll litadýrð lífsins með brosi sínu og tárum. Eða lífið sjálft sem er í hendi almættisins. Í skjóli.
Heiti sýningarinnar á íslensku er Nú það er og aldrei meir (e. Now its is and never more) og vísar til þess að hvert augnablik í ævi mannsins er líkast neista er hrökkur af hófi þegar manneskjan þeysir út fagra vorveröld án þess að vita hvað bíður hennar. Tíminn er vissulega bæði bandamaður og óvinur á lífsgöngunni. Hann tekur og gefur. Hvað um það. Listakonan horfir um öxl til liðinna stunda þar sem faðir hennar, afi og amma, ófu sinn tíma inn í hennar lífsvef. Svo er reyndar um öll þau er standa okkur nær í andránni. Þetta eru fallegar minningar og þeim vel til skila haldið á sýningunni meðal annars í nokkrum minni verkum sem sækja innblástur sinn í krosssaum á hör frá föðurömmu listakonunnar.
Sýningin er tileinkuð föður listakonunnar, sr. Árna Bergi Sigurbjörnssyni (1941-2005), afa hennar, sr. Sigurbirni Einarssyni (1911-2008) og ömmu, Magneu Þorkelsdóttur (1911-2006).
Kirkjublaðið.is hvetur öll þau sem unna list, tímanum og minningunni, að sækja þessa sýningu og hafa ekki hratt á hæli heldur gefa sér tíma, og af því verður enginn svikinn.
Þess má og geta að listmálarinn Harpa er líka ljóðskáld. Í fyrra kom út ljóðabók hennar Skuggafall og leiðir til ljóssins. Kirkjblaðið.is fjallaði um bókina hér.
Listakonan
Harpa Árnadóttir (1965) er fædd á Bíldudal en ólst upp í Ólafsvík á Snæfellsnesi. Harpa sneri sér að myndlist eftir að hafa lokið BA-gráðu í sögu og bókmenntum við Háskóla Íslands. Hún nam við Myndlista- og Handíðaskólann og lagði síðan stund á framhaldsnám við Konsthögskolan Valand í Gautaborg. Verk Hörpu hafa verið keypt og sýnd af söfnum víða í Evrópu og þau birtust á fyrsta tvíæringnum í Gautaborg, á Momentum, sjötta norræna tvíæringnum í samtímalist í Moss í Noregi. Árið 1995 vann hún virtu teiknikeppnina Unga tecknare sem National Museum í Stokkhólmi efndi til fyrir unga myndlistarmenn. Þær teikningar eru nú í eigu Moderna Museet í Stokkhólmi. Vatnslitaverk hennar hafa unnið til Col Art vatnslitaverðlaunanna hjá Nordiska Akvarellsalskapet. Málverk hennar hafa verið tilnefnd til forvals í Carnegie Art Award. Nýleg einkasýning Hörpu er Skuggafall – Leiðin til ljóssins í Listval Gallerí vorið 2024 og Surface of memory í Nordatlantens Brygge í Kaupmannahöfn, 2022-23. Harpa býr og starfar á Bíldudal.
Nokkrar myndanna á sýningunn:
Sól á firðinum – Arnarfjörður. 200 x 200 cm
Og alla vegu mína gjörþekkir þú, vatnslitur á striga, 120 x 130 cm
Vatnið, olía á striga, 130 x 130 cm
