…tilefni til að halda í gleðigöngu

Oft er talað um mikilvægi þess að hafa sterka og góða sjálfsmynd. Mörg okkar velta því líka fyrir sér hvernig hægt sé að öðlast góða sjálfsmynd sem eflir okkur í amstri daganna. Sjálfsvirðing og rétt sjálfsmat eru hlutar af sjálfsmynd. Það eru sennilega meiri líkur á því að þau sem virða sjálf sig virði líka aðrar manneskjur. Við finnum á hverjum degi að aðrar manneskjur eru dýrmætar – manneskjur sem okkur þykir vænt um, elskum og virðum. Manneskjur sem viðþekkjum og treystum. Og manneskjur sem við þekkjum ekki neitt!

Öll erum við dýrmæt í augum Guðs.

Jesús sagði í Fjallræðunni: Lítið til fugla himinsins. Hvorki sá þeir né uppskera né safna í hlöður og faðir yðar himneskur fæðir þá. Eruð þér ekki miklu fremri þeim? (Mt 6. 26).

Þeir hvíla í hendi þess er gaf þeim lífið og ferðir þeirra um víðáttur loftsins eru áhyggjulausar þótt hættulegar séu. Sumir ljúka ferð sinni en aðrir ekki. Inngróið traust þeirra til skapara lífsins getur verið fordæmi fyrir okkur manneskjurnar sem látum margvíslegar áhyggjur varpa skugga yfir svið hins daglega lífs. Jafnvel þótt við séum þeim fremri eru þeir okkur einstök fyrirmynd í seiglu og trausti. Og fuglahljóðin geta líka vísað okkur veg – eða hvað sagði ekki sr. Jón Prímus: „Það er leiðinlegt að við skulum ekki blístra hvor á annan einsog fuglarnir. Orð eru villandi.“ (KUJ, R. 1968, bls. 107).

Já, hver dagur býður upp á margt sem glíma þarf við – gleði og þjáningu.

Það er ótrúlega margt á vettvangi okkar í hversdeginum sem hægt er að gleðjast yfir og þakka – við göngum að því öllu vísu: að vakna að morgni dags, kaffibolli morgunsins, maki og börn, vinna, húsaskjól… þessi lista gæti verið lengri en pappírinn á öllum salernisrúllum heimsins sem líka er gleðiefni.

Og þjáningin – áhyggjurnar. Hverjum degi nægir sín þjáning. Allar hversdagslegar áhyggjur sem við kunnum að hafa af því hvernig hver dagur gengur fyrir sig á okkar vígstöðvum: vinnu, skóla, heimili, sjúkum líkama – og þessi listi gæti líka verið langur, já allar þessar þungu áhyggjur er hægt að skoða í ljósi þess að við erum dýrmæt. Sjálft lífið er miklu meira en öll okkar áhyggjuefni til samans.

Hver dagur er gjöf sem við njótum þó margt sæki á okkur suma daga sem við vildum síður eiga við. Traust til skaparans leiðir huga okkar í skjól – kannski í mjúkt logn.

En við mennirnir erum svo harla oft efins um umhyggju skaparans fyrir okkur. Efins um að við séum dýrmæt. Eruð þið ekki miklu fremri fuglunum? segir Jesús í Fjallræðunni. Hversu dýrmætar eru manneskjurnar í augum Guðs!

Hann er dýrmætur í augum Guðs. Hún ert dýrmæt. Hán er dýrmætt.

Það gildi einu hvaða skoðun þú kannt að hafa á þér sem manneskju – kærleikur Guðs og elska stefnir ætíð að þér og vill umfaðma þig og móta. Kærleikur Guðs til þín vill vera skýrasti hluti sjálfsmyndar þinnar. Það fær nefnilega ekkert gert þig viðskila við hann. Kannski lokar þú dyrum á hann í reiðikasti en hann stendur þar fyrir utan og knýr á – bíður þeirrar stundar þolinmóður að þú ljúkir upp huga þínum og lífi fyrir honum. Þegar þú opnar dyrnar birtist þér ný sýn til lífsins – sýn sem er ótrúleg en sönn. Þú sérð lífið í nýju ljósi og að þú ert mikilvægur hlekkur í því hvernig svo sem staða þín kann að vera út frá þínu eigin sjónarhorni. Þú ert ómissandi hlekkur í keðju lífsins.

Við erum dýrmæt í augum Guðs. Dýrmæt eins og við erum. Það er gleðiefni – og ærið tilefni til að halda í gleðigöngu.