Von og bjartsýni

Segja má að nýtt ár bjóði upp á ferðalag og skiptir engu máli hvar við erum stödd þegar við erum kölluð til ferðarinnar. Sama gamla spurningin bankar alltaf upp á þegar nýtt ár gengur í garð og hún er þessi:

Hvað ætlar þú að gera við nýja árið?

Verður einhver breyting í lífi þínu sem aðrir taka eftir?

Eða verður allt óbreytt?

Seturðu þér holl og góð markmið og þá ekki bara þau sem snúast um sjálfan/sjálfa þig?

Seturðu þér markmið sem snýr að náunga þínum?

Einhver andleg markmið?

Eitt sinn var maður nokkur spurður að því hvort ekki væri nú ráð að að rækta trú sína á nýju ári. Sá hinn sami svaraði drýgindalega að hann þyrfti ekki á trú að halda – hann væri nú bara í þeim efnum eins og hvert annað autt blað á leið í prentarann. Hann hrökk hins vegar við og varð hugsi á svip þegar vinur hann skaut því að honum að hann skyldi varast að djöfullinn prentaði ekki nafn sitt á blaðið. En hann jafnaði sig nokkuð fljótt og rumdi með þeim orðum að það væri hallærislegt að draga fram þetta gamla orð, djöfull. Vinur hans sagði að þetta væri nú gott og gilt orð hvað sem öllu liði. Og stæði ekki á því að menn létu það út úr sér við hin ólíklegustu tilefni. Í því væri fólgin tjáning á öllu sem illa færi og væri lífsfjandsamlegt burt séð frá því hvort menn tryðu því að til væri einhver í neðra með horn og hala. Gott væri að hafa mergjað orð um fyrirbæri illskunnar. Maðurinn hefði ætíð haft einhver tákn og orð um það sem fæli í sér illsku heimsins og hans sjálfs. Og illskan gæti grafið um sig á ólíklegustu stöðum og væri ekki alltaf auðvelt að útskýra það.

Enginn vill að köld illskan setjist á autt blað sálarinnar á nýju ári. Menn vilja auðvitað sjálfir hafa eitthvað um það að segja hvað skrifað verður á fyrstu blaðsíðu hinnar andlegu ferðasögu ársins. Og hvað væri nú skynsamlegt að skrifa?

Von og bjartsýni.

Þessi tvö orð geta lyft upp andanum á nýju ári og aukið hverjum og einum kraft. Það er margsannað að heilbrigð bjartsýni vekur með mönnum vellíðan og sama er að segja um skynsamlega von. Hvort tveggja eykur með mönnum lífsgleði og vekur upp þakklæti fyrir lífið og öll þau sem vilja þeim vel. Er mannbætandi! Á hverjum degi þurfa menn á bjartsýni að halda. Og von. Þessi tvö orð geta verið sem hleðslukraftur sálarinnar þegar á móti blæs í hversdagsleikanum og rekið frá þeim grámann og endurtekninguna sem getur verið sligandi. Þá er gott að bíta í skjaldarrendur bjartsýni og vonar svo sem fornmenn gerðu og þannig hrakið frá sér kalt tilgangsleysi hversdagsins og horft til betri tíðar.

Andlegt ferðalag á nýju ári getur orðið gæfuríkt sé bjartsýni og von haldið til haga. Andi mannsins – andi okkar – verður sprækari á nýju ári ef við tökum á móti því nesti sem honum fylgir úr efri byggðum:

„…ávöxtur andans er: kærleiki, gleði, friður, langlyndi, gæska, góðvild, trúmennska, hógværð og sjálfsagi. …Fyrst andinn hefur vakið okkur til lífs skulum við lifa í andanum. Verum ekki hégómagjörn svo að við áreitum og öfundum hvert annað.“ (Bréf Páls postula til Galatamanna, 5.22-23).

Þarna eru aldeilis mörg orð um það sem miklu máli skiptir í lífinu. Orð sem við vildum svo sannarlega að prentuð yrðu á fyrstu blaðsíðu hinnar andlegu ferðasögu okkar árinu nýja sem er handan við hornið. Og þó að það væri ekki nema eitt orð af þeim sem postulinn tekur upp úr ávaxtakörfu andans:

Kærleikur.
Gleði.
Friður.
Langlyndi.
Gæska.
Góðvild.
Trúmennska.
Hógværð.
Sjálfsagi.

Öll þessi orð sýna okkur að af nógu er að taka.

Kannski hallast menn að öllum orðunum og gera þau að stefnuskrá ársins – yfirskrift hinnar andlegu ferðasögu 2024? Það er metnaðarfullt markmið. Svo eru aðrir sem myndu einbeita sér að einu orði í einu, t.d. að auðsýna trúmennsku, eða taka hressilega á sjálfsaganum.